ازدواج زن با مرد بیگانه
در این مقاله میخواهیم در مورد ازدواج زن ایرانی با مرد بیگانه صحبت کنیم که اجازه دولت برای این ازدواج با بیگانگان الزامی میباشد.
در ماده 1060قانون مدنی گفته شده است که اگر زن ایرانی بخواهد با مرد بیگانه ازدواج کند باید از دولت اجازه بگیرد و ذکر شده است که در مواردی هم برای این ازدواج اجازه ی مخصوص از خود دولت لازم است .
که به این اجازه پروانه زناشویی میگویند.این اجازه جنبه ی سیاسی دارد و به جهت حفظ امنیت و حمایت از زن صورت میگیرد.
قانونگذار از این طریق زن را وادار میکند که با دقت بیشتری انتخاب همسر کند و در ازدواج با بیگانگان به مشکل بر نخورد.
اگر زنی بدون اجازه دولت با مرد بیگانه ازدواج کند مجازات دارد ؟و مجازات آن چیست؟
در جواب باید بگویم که بله ازدواج زن ایرانی با مرد بیگانه بدون اجازه دولت جرم محسوب میشود و مجازات آن حبس تعزیری از یک سال تا سه سال محکوم خواهد شد .لازم به ذکر است مجازات زن طبق مقررات معاون جرم محسوب میشود ،مجازلت خواهد شد.
نکته:در قوانین ما ازدواج با کارمندان وزارت امور خارجه ممنوع میباشد زیرا ازدواج کارمندان وزارت امور خارجه با بیگانگان ممکن است ضرر و زیان هایی برای کشور بوجود بیاورد .
ازدواج با بیگانه، در صورت وجود شرایط این امر، مسلمان بودن مرد تبعهخارجی و وجود اهلیت در دوطرف عقد ازدواج، امکان پذیر می باشد. نحوه و مراحل نکاح با تبعه خارجی نیز با درخواست صدور پروانه زناشویی از وزارت امور خارجه و پس از ارائه مدارکی نظیر گواهی تشرف مرد غیر مسلمان یا زن مشرک، به اسلام و مدارک هویتی طرفین عقد نکاح، ممکن و میسر خواهد بود.
یکی از مواردی که در خصوص نکاح، مطرح می گردد، ازدواج با اتباع بیگانه، یعنی، افرادی که تابعیت کشور ایران را ندارند و از حیث مذهب، قانون و فرهنگ، با کشور ایران، متفاوت هستند، می باشد که قانون گذار، صرفا، در شرایط بخصوصی، نکاح با تبعه خارجی را مجاز دانسته و مقررات آن را پیش بینی کرده است.
طبق مادر 6قانون مدنی رواج ازدواج با اتباع بیگانه و که مقرر می دارد: “قوانین مربوط به احوال شخصیه، از قبیل نکاح و طلاق و اهلیت اشخاص و ارث، در مورد کلیه اتباع ایران، ولو اینکه مقیم در خارجه باشند،اجرا میشود .(یعنی، افراد تبعه ایران، در نکاح و طلاق و ارث و سایر احوال شخصیه، تابع مقررات ایران هستند)، ممکن است پرسش های زیادی در خصوص مساله نکاح با تبعه خارجی مطرح شود.
افراد زیر تبعه ایران محسوب می شوند:
1-کلیه ساکنین ایران، به استثنای اشخاصی که تبعیت خارجی آن ها مسلم باشد؛ تبعیت خارجی کسانی مسلم است که مدارک تابعیت آن ها، مورد اعتراض دولت ایران نباشد.
2-کسانی که پدر آن ها، ایرانی است؛ اعم از اینکه در ایران یا در خارجه، متولد شده باشند.
3-کسانی که در ایران متولد شده و پدر و مادر آنان، غیر معلوم باشد.
4-کسانی که در ایران، از پدر و مادر خارجی که یکی از آن ها در ایران متولد شده، به وجود آمده‌اند.
5-کسانی که در ایران، از پدری که تبعه خارجه است، بوجود آمده و بلافاصله پس از رسیدن به سن هیجده سال تمام، لااقل 1 سال دیگر، در ایران اقامت کرده باشند؛ و الا قبول شدن آن ها به تابعیت ایران، بر طبق مقرراتی خواهد بود که مطابق قانون، برای تحصیل تابعیت ایران، مقرر است.
6-هر زن تبعه خارجی که شوهر ایرانی اختیار کند.
7-هر تبعه خارجی که تابعیت ایران را تحصیل کرده باشد.
طبق این ماده مواردی مانند تولد در ایران از پدر و مادر ایرانی، متولد شدن در ایران از پدر و مادر نامعلوم، متولد شدن از پدر ایرانی، ازدواج با یک مرد ایرانی، تولد از پدری خارجی و سکونت در ایران، به طور بی وقفه، یک سال پس از رسیدن به هجده سالگی، از مواردی هستند که باعث می شوند فرد، تابعیت ایران را داشته باشد.
ازدواج یک تبعه ایرانی، با اتباع بیگانه، تنها در شرایط زیر، مقدور و میسر است:
1:طرفین، از اهلیت قانونی برای عقد نکاح که شامل عقل، بلوغ و رشید بودن است، برخوردار باشند.
2:طرفین، از قصد و رضا، در ایجاد عقد ازدواج، برخوردار بوده و با اکراه، اقدام به این امر، نکنند.
3:طرفین، از موانع نکاح، کفر، موارد ممنوع نسبت های (پدر، مادر، خواهر، برادر، خواهر زاده و…)، بودن در حالت احرام، شوهر داشتن زن یا بودن زن در عده فوت یا طلاق، خالی باشند.
دولت، ازدواج زن ایرانی، با تبعه خارجی را اجازه میدهد.
